لطفاً اول کمی خودتان را معرفی کنید؟
آرمان صفایی هستم؛ ورودی ۹۲ مهندسی شیمی، به شدت علاقه‌مند به شیمی و جزء المپیادی‌های این رشته؛ بعد از آن وارد عرصه کنکور و درگیر ورود به دانشگاه شدم و از همان ترم‌های اول باتوجه به سبقه‌ی خانوادگی و علاقه‌ی خودم، در حوزه‌ی کارآفرینی و فضای کار مشغول شدم و در حال حاضر مدیرعامل تریبون هستم.
با وجود این حجم از علاقه به شیمی چرا وارد این رشته نشدید؟
جایگاه اجتماعی در آن زمان بسیار در این تصمیم تاثیرگذار بود، به یاد دارم که با ناراحتی زیادی از رشته شیمی گذشتم و مهندسی شیمی را انتخاب کردم؛ خوشبختانه در حال حاضر دانشجویان توجه کمتری به دیدگاه اجتماع دارند و علاقه خود را محوریت تصمیم‌شان قرار می‌دهند.
اوضاع درسی شما به صورت کلی چطور بود؟
در دروس تخصصی و عمومی عملکرد خوبی داشتم و می‌توان گفت از هر چیزی که ذره‌ای بوی مهندسی می‌داد فاصله می‌گرفتم! نمرات بسیار خوبی در دروس مرتبط با شیمی یا دروسی مثل زبان و ادبیات داشتم، اما برای دروس دیگر وقت زیادی صرف نمی‌کردم، بعد از صحبت با برخی از سال‌بالایی‌هایمان متوجه شدم که حوزه مهندسی شیمی در کسبوکار چیزی نیست که به کار من بیاید؛ شاید بد نباشد بگویم که بی‌تعارف بجز رشته‌های مهندسی صنایع و کامپیوتر دانشجویان بقیه رشته‌ها باید فکری برای آینده و کسبوکار خود بکنند.
فعالیت دانشجویی چطور؟
از این نظر بسیار فعال بودم و تقریبا در هر زمینه‌ای که فعالیت دانشجویی وجود داشت من هم در آنجا حضور داشتم؛ از آنجا که می‌دانستم فضای آکادمیک و تحصیلی شریف برای من نبود، به دنبال شبکه ارتباطاتی که در شریف وجود داشت، رفتم و سعی کردم در این زمینه تا جای ممکن رشد کنم.
چه زمانی به فکر شروع کسبوکار افتادید؟
با شکل گیری مرکز کارآفرینی دانشگاه در ترم چهارم خود و آشنا شدن با فضای استارتاپی که در کشور در حال شکل‌گیری بود با حمایت و اعتماد دکتر دهبیدی‌پور وارد این عرصه شدم و در همان زمان هم کتابی تحت عنوان بیزینس مدل‌ها در استارت‌آپ تالیف کردم و شروع به برگزاری کارگاه‌هایی در مورد کسبوکار کردم؛
در این برهه زمانی می‌توانم بگویم در حوزه کسبوکار و استارتاپ چیزی در حدود ۱۸۰۰۰ نفر ساعت تدریس کردم و چیزی که برای من رشد می‌‌کرد ارتباطاتم بود؛
این ارتباطات باعث شد تا برخی از دوستان به من پیشنهاد مشارکت در استارتاپ بدهند، بعد از تجربه اولین استارتاپ و شکست آن وارد دومین تجربه خود در حوزه کسبوکار شدم و سعی کردم وقت بیشتری در آن صرف کنم اما متاسفانه آن هم با شکست مواجه شد؛
پس از این ۲ تجربه به واسطه ارتباطات و دوستانم در سال ۹۷ وارد شرکت یکتانت شدم و در همین حین به دلیل علاقه و فاصله گرفتن از سربازی وارد ارشد MBA در دانشگاه تهران شدم و به فعالیت در یکتانت ادامه دادم.
شروع تریبون به چه شکل بود؟ محصول تریبون چیست؟
شرکت تریبون در اوایل سال ۹۸ به عنوان یکی از زیر مجموعه‌های یکتانت شروع به کار کرد و به آرامی مستقل شد، تریبون به نوعی واسطه‌ای بین رسانه و کسبوکار است، کسب‌و‌کاری که در حال حاضر پس از ۵ سال، با ۸۰ پرسنل موفق شده تا با حذف واسطه‌ها و گره‌های متعدد خدمات رسانه‌ای را برای کسب‌وکارها تسریع ببخشد، براساس داده‌های سال ۱۴۰۲ بیش از ۴۳ هزار کسبوکار و بیش از ۱۲هزار رسانه فارسی وبین‌المللی در تریبون حضور دارند.
نبود چه ویژگی برجسته‌ای در دانشجویان باعث می‌شود تا در این مسیر شکست بخورند؟
می‌توانم از کلمه جنگندگی استفاده کنم؛ اگر مهارت حل مسئله و پیگیر بودن را نداشته باشند، حواسشان به موقعیت‌های اطراف خود نباشد و به طور خلاصه، در فضای کسبوکار جنگنده نباشند احتمال موفقیت آن‌ها زیاد نیست؛ به دنبال بهانه بودن و غر زدن چیزی‌ست که موانع زیادی در این مسیر بوجود می‌آورد.
حرف آخری دارید؟
مرکز کارآفرینی و پارک علم و فناوری شریف را خیلی دریابید، ارتباطات و نتورکی که در شریف وجود دارد چیز بسیار ارزشمندی است و باید نهایت استفاده را برای پیشرفت و موفقیت از آن کرد.
