«احسان عظیم‌زاده، معاون پارک علم و فناوری شریف» در چهارمین شماره فصلنامه انجمن علمی پارک‌های فناوری و سازمان‌های نوآوری ایران در مورد شبکه‌سازی نوآرانه تاکید کرد.
معتقدم که شبکه‌سازی از آن دست واژه‌هایی است که تکرار زیاد آن در سخنرانی‌ها و دورهمی‌ها باعث شده تا ذهن‌ها نسبت به آن بی تفاوت شود. در چنین شرایطی نیاز است تا یک بار مفهوم موردنظر را «آشنازُدایی» کنیم و مجدداً از ابتدا آجر به آجر بنا کنیم.
شبکه، این اصطلاح برای خطوط متعدد و کثیر و مقاطع تلفن، راه‌آهن، تلگراف و لوله‌های آب که در ناحیه‌ای محدود یا وسیع نصب شده باشد (برحسب مورد) به کار می‌رود. تعریف بالا از لغت نامه دهخدا گرفته شده. از همین تعریف می‌توان دریافت که «جریان داشتن» یکی از ویژگی‌های مهم شبکه است. مثلا جریان داشتن آب، صدا، داده، محموله. پس شبکه‌ای که چیزی در آن جریان نداشته باشد شبکه نیست. صرفا یک ساختار برای اتصال چند جز است. به عنوان مثال وقتی شما در نمایشگاه تعداد زیادی کارت ویزیت ردو بدل می‌کنید؛ شما یک ساختار اتصالی با مخاطبان ایجاد کرده‌اید. تا زمانی که «جریانی» بین شما و دیگران وجود ندارد؛ نمی‌توان ادعا کرد که «شبکه‌سازی» رخ داده است. وقتی گفته می‌شود : شبکه‌سازی می‌تواند به توسعه کسب‌وکارها کمک کند، منظور شبکه‌ای است که در آن جریانی وجود داشته باشد. در اینجا جریان می‌تواند از جنس خدمت، دانش، ایده و فرصت باشد.
تجربه زیسته نشان می‌دهد آن‌هایی که به شبکه تزریق می‌کنند؛ جریان بیشتری هم به سمت‌شان سرازیر می‌شود. در یک شبکه مطلوب و کارا باید تلاش کنیم تمام امکانات و منابع خود را برای جریان دهنده بودن در شبکه به کار بگیریم. این اصل قسمت سخت و پیچیده شبکه‌سازی است که به آن کمتر اشاره می‌شود. سخن نهایی اینکه: «شبکه‌سازی کارآمد» در گرو جریان‌سازی درست و جریان دهنده بودن در شبکه است.
فایل کامل فصلنامه را می‌توانید از اینجا دانلود کنید.
